İlim ilim bilmektir, İlim kendini bilmektir,

Sen kendini bilmezsen, Bu nice okumaktır.

Yunus Emre’nin bu dörtlüğünü çok severim. Hemen hemen tüm seminerlerimde de bu dörtlüğü okur, eğitimin temel gayesini anlatmaya çalışırım.

Günümüzde eğitim maalesef, sınavlar için hazırlanan materyallerin çocuklara empoze edilmesinden başka bir şey değildir. Yarış atı misali o etüd merkezinden diğerine, özel derslerden başka bir aktiviteye gönderilirken unutulan en büyük değer, insan olgusunun verilememesidir.

Her gün haberlerde izlediğimiz veya okuduğumuz cinayet vakaları, vahşete yakın istismarları sorgularken şaşırıyoruz. Oysaki robotlaşan bir dünya sisteminde, duygusuz nesillerin yetişmesinden ötürü bu olayların yaşanmasına ben şaşırmıyorum.

Çünkü merhametten, vicdani duygulardan, sevgiden yoksun, teknolojiye bağımlı ve sosyal hayattan kendini soyutlayan nesillerin bu tarz davranışlar sergilemesi çok da anormal bir durum değil.

Ebeveynler de kendi arasında bir yarış içinde. Çocuğun karnesi başarılı geldiyse bundan dolayı kendine pay çıkarırken; karnenin kötü gelmesi çocuğun, okulun hatta öğretmenin suçlu olduğunu düşünüyorlar.

İğneler de çuval dızlarını da lütfen önce kendimize batıralım. Eğitim ailede başlar. Okul okul dolaşırken; o öğretmen mi iyi bu öğretmen mi derken, biz nasıl bir anne ve babayız sorusunu sormak öncelikli konumuz olmalı.

Her çocuk anne ve babasının ayak izlerini takip eder. Bir çocuğun ilk rol modeli ailedir. Ailede sergilenen davranışlar, konuşulan kelimeler çocuğun belleğine kaydedilir.

Çocuğun toplum içindeki başarısı ya da davranışlarını etkileyen başka bir etken de bağımlı çocuklar yetiştirmektir. Özellikle anneler kendilerine bağımlı çocuklar yetiştiriyorlar. Sorumluluk duygusu çocukta ötelere itiliyor.

12 yaşına gelmiş bir çocuk, “Anneee bana su getir” diye bağırıyorsa,

Bir anne evladının her yaptığına alkış tutuyor, sürekli onun eksikliklerini kapatmaya çalışıyorsa, bu çocuğun toplum içindeki sorumluluğunu yerine getirmesini bekleyemezsiniz. Böyle çocukların derslerinde mükemmel derecede başarılı olmasını da bekleyemezsiniz. Başarılı olsa bile sosyal ilişkilerinin ne kadar zayıf olduğunu görürsünüz.

Eğitim sisteminin aksaklıklarının gündeme geldiği şu dönemde Milli Eğitim Bakanımız Sayın Ziya Selçuk’un söylemleri yüreğimizi elbette ferahlatıyor ama okulda verilen eğitim, ailede atılan temelin üstüne sağlam bir binanın inşa edilmesidir. ''Temel eğitim ailede başlar.'' Bu sebeple anne ve babanın da her yönden kendini geliştirmesi gerekir.

Tv ve sosyal medya bağımlılığı, kitap okuma alışkanlığının önüne geçtiği müddetçe, sağlıklı aile içi iletişiminin olmayacağı bir gerçektir.

Biz genç nesilleri doğru ve etkili yönlendirme çalışmaları yaparken, aynı derecede aileye yönelik bilinçlendirme seminerlerine de ağırlık vermeliyiz.

Toplum olarak eğitilmeden, çocuklarımızın geleceklerini, ahlaki durumlarını eleştirmek aslında suçu başkasına yıkmakla eşdeğerdir.