Tarih boyu Ortadoğu, siyasetin ve ticaretin merkezi olmuştur. Ortadoğu’yu kontrol edenler dünya siyasetinde de etkin rol oynama imkânı bulmuşlardır. Bunu bilen ABD, Fransa ve daha sonraları da Rusya, bölgeyle alakalarını sıkı bir şekilde sürdürmüşlerdir. Bu yapılanmada, bölgeyle hem inanç bağı olan ve tarihte imparatorluk tecrübesine sahip olan Türkiye’ye ise lojiktik destek sağlanacak bir ülke rolü biçilmiştir.

Türkiye ise son 18 yılda kaydettiği ekonomik gücün de etkisi ile egemen güçlerin kendisine rol biçmesine itiraz etmiş, inisiyatif alan, kendi oyununu kuran, aleyhine kurulan oyunları bozan bir ülke haline gelmiştir. 2016 yılında Fırat Kalkanı, ardından Zeytin Dalı, son olarak da Barış Pınarı operasyonları bu gerçeği teyit etmiştir.

Ortadoğu’da emperyalistlerin gücünü kısıtlayıp dengeleyebilme kabiliyetine sahip olan tek ülke Türkiye’dir. Bunu bilen ABD ve onu takip eden Avrupa ülkeleri, Türkiye’yi bölge siyasetinde devre dışı bırakmak için başta terörü maşa olarak kullanmak üzere başını ağrıtacak her türlü problemi ülkemizin başına boca etmekten geri durmamaktadırlar.

ABD’nin dengesiz başkanı Tramp, 23 Ekim günü yaptığı açıklamada, “Son otuz yılda Ortadoğu ülkelerinde 8.5 trilyon dolar para harcadık, fakat girdiğimiz hiçbir ülke eskisinden daha iyi olmadı.” diyerek acı gerçeği ilk ağızdan itiraf etmiştir. ABD’liler kazanmayacakları belli olan bir yatırıma asla girişmezler. Arapları da, “Petrol gelirlerini biz yemeyi bilmiyoruz, al sen ye” dedikleri için çok severler. Peki ABD’min ta okyanus ötesinden gelerek bu bölgede aktif olarak bulunmasının sebebi nedir?

1 Ortadoğu’yu kontrol ederek Müslümanların uzun vadede bir dünya gücü olmasını engellemek.

2 Ortadoğu’nun petrollerini kendi ülkesine aktarmak

3 İsrail’in güvenliğini garanti altına almak.

4 Türkiye’nin bölgesinde ve dünyada etkin bir güç olmasını önlemek.

5 Silah ve mühimmat satarak para kazanmak.

ABD’nın stratejik müttefikim dediği Türkiye’ye karşı terörü destekleyerek düşmanca eylemler içine girmesinin sebebi, hem Türkiye’yi hem de bölge ülkelerini daha iyi kontrol edebileceği bir karakol tesis etmektir. Bunu yaparken de Türkiye’nin bu plana etkin bir şekilde müdahale edeceği öngörülmediği Türkiye’nin önce ikna yoluyla olmazsa yaptırımlarla etkisiz hale getirileceğinin hesaplandığı anlaşılmaktadır. İsrail gazetelerinin, Barış Pınarı operasyonuyla ilgili olarak “altı yıllık emek, altı saatte yok oldu.” şeklinde değerlendirme yapması, operasyon öncesi yatırımların kimlerin lehine olduğunu da ortaya koymaktadır.

Barış Pınarı operasyonu başladığında, Ortadoğu’dan Avrupa’ya Azerbaycan ve Pakistan gibi dost birkaç ülke dışında onlarca ülkeden tepki gelmesini ise, Türkiye’nin burnunu sürtecek bir problemin bertaraf edilmesiyle Türkiye’nin orta ve uzun vadede kazançlı çıkmasından rahatsızlık duyulması çeklinde yorumlanabilir.

Türkiye, ABD ve Avrupa’dan gelebilecek yaptırım riskini de göze alarak yakın bir tehlikeyi ortadan kaldırmış, zor oyunu bozar, deyiminde de olduğu gibi Türkiye’nin kararlılığı ve başarılı diplomasisi, kurulan oyunu bozmuş, böylece dost düşman herkesin takdirini kazanmıştır.

Çocukken babam bana sürekli köpekten korkmamam ve havladığında kaçmamam gerektiğini söylerdi. Bir defasında havlayan köpekten kaçtım, üzerime saldırdı, beni oradakiler kurtardı. Bu tecrübe ile başka seferinde bana karşı havlayan köpeğin üzerine yürüdüm, köpek kaçtı. Bu basit tecrübenin maalesef uluslararası ilişkilerde de cari olduğunu bir kez daha Barış pınarı operasyonu ile anlamış olduk.