Hz. İbrahim’in duası, adanmışlığı, adağı, şefkatiydi Kurban.

Rahîm olanın sırrıyla imtihanıydı, sabırdı, şükürdü Kurban.

Rahman ve Rahim olanın izniyle demişti İbrahim yürekliler.

İbrahim’i fedakârlık, İsmail’i teslimiyettir. H.z.İbrahim oğluna olan muhabbetini sevgisini, şefkat ve merhamet nazar-ı ile bakmayı bile bırakıp fedâ etmeye vedaya hazırlandı.

Oğlu İsmâil ise hiç tereddüt etmeden teslimiyetle canını ortaya koydu, İman ve takvasıyla bizlere örnek oldu. Kur’an’ı Kerim de Allah (c.c.) Şöyle buyurdu; “Allah, mü’minlerden mallarını ve canlarını, onlara (verilecek) cennet karşılığında satın almıştır…” (Tevbe, 111)

Rabbimizin istediği bedelleri, O’nun yo­lun­da onun rızasını kazanmak için seve seve fedâ etmek, îmânın kemâline ve Hakk’­ın dostluğuna erişebilmektir.

“Kurban”ın kelime mânâsı, “takarrub”, yani yaklaşmaktır.  Bu sebeble cismânî kurbanlardan maksat da, emr-i ilâhîye itaat etmek,  O’na yaklaşma arzusudur.

Rasulullah(s.a.v.) kurban kesmeyi hiç terk etmedi, Nitekim ayet-i Kerime de "Rabbin için namaz kıl, kurban kes!" (Kevser, 108/2.) buyruldu.

Kurban kesmekle yükümlü olan bir Müslüman için, akıl baliğ, mukim ve zengin olması şartları aranır.

 Hanefi mezhebine göre kurban kesmeyi vacip kılan asgari zenginliğin ölçüsü (nisap), zekâtta ve fıtır sadakasında aranan zenginlik ölçüsüyle aynıdır.

Buna göre, kişinin borçları ve asli ihtiyaçları dışında 80.18 gr. (20 miskal) altına ya da buna denk bir paraya veya mala sahip olması hâlinde kurban kesmek vacip olur. 

Kurbana niyetlenen bir mü’min; evvelâ tam bir ihlâs duygusu içinde Niyet eder.

Kurbanın usulüne uygun kesim esnasında besmele çekilir, tekbir-tehlil getirilir ve dua edilir. Kurban kesmek, tevhit ve teslimiyetin tezahürüdür.

 Nitekim hayvan yere yatırılırken şu ayetler okunur: "Yüzümü gökleri ve yeri yaratan Allah’a, O’nun birliğine inanarak çevirdim. Ben müşriklerden değilim."

"Benim namazım, ibadetim (kurbanım), hayatım ve ölümüm hep âlemlerin rabbi olan Allah içindir. O’nun ortağı yoktur. Bana böyle emrolundu ve ben Allah’a teslim olanların ilkiyim."

Kurbanda kula düşen asıl kazanç da, onu ihtiyaç sahiplerine dağıtıp infak etmektir.

Peygamber Efendimiz’in âilesi bir koyun kesmişlerdi. Birçok infaktan sonra Efendimiz (s.a.v.) ondan geriye ne kaldığını sordu.

 H.z. Âişe vâlidemiz; “-Sadece bir kürek kemiği kaldı.” dedi.

Bunun üzerine Efendimiz; “-Desene (yâ Âişe), bir kürek kemiği hâriç hepsi bizim oldu!” buyurdular.

Kurban etini üç kısma ayırmak müstehabdır. Üçte birini fukarâya, üçte birini âileye, üçte birini de konu-komşuya, dost ve misâfirlere ikrâm etmelidir.

Kurban Dua’dır…

Adanmış’lıktır Kurban,

Allah(c.c.) Yakınlaşmaktır…

Şenliktir, Bayram’dır Kurban…

Kurban, Bir sofrada birleşmek, paylaşmaktır…

Sabırla yürümek, yükselmek say etmektir, susuzluğun yangınıyla teslimiyet şahikasında Rabbin huzuruna el açmak teslim olmaktır Kurban…

Kurban, namazdaki son oturuştur…

Bıçağı cana kastetmeden, Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla diyerek canın özüne çalmaktır Kurban…

İnfaktır, sevinmek sevindirmektir, mazluma şefkattir Kurban…

Allah (c.c.) kurbanlarımızı Hz. İbrahim’in gönlündeki dua, fedâkârlık, teslîmiyet, rızâ-i ilahiye takvâ ve muhabbetten hisse alarak kesebilmeyi,

 Tüm Dünyada acı çeken zulüm gören, mazlum ve muhtaç din kardeşlerimize de dua ve niyazlarda bulunmayı, eğer ulaşabiliyorsak ikramlarda bulunarak onların gönüllerine dokunarak sevindirmeyi cümlemize nasip eylesin inşallah

Selam Ve Dua ile Kalın

09. 08. 2018-